υπόκερας

-έραος και συνηρ. τ. -ερως, ὁ, ἡ, τὸ, Α

αυτός που έχει κέρας αποκάτω («τὸ γὰρ ὑπόκερας καὶ τὸ σὺν τῷ χαλκώματι περιηχικώτερα», Πορφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + κέρας (πρβλ. ἐπίκερας)].